Unha nova etapa “rompe pernas”, pero un pouco máis suave que as anteriores. Sen grandes subidas, que comeza a rúa do Carme, unha bonita rúa empedrada, rodeada de soportais de casas antigas e ben conservadas.

Volveranse a cruzar moitos ríos, ou máis ben regatos, e moitas zonas poderían embarrarse con pouco que chova. Nesta zona os eucaliptos dominan cada vez máis os bosques. Os carballos aparecen salpicados en pequenas manchas pero o que predomina nesta etapa é a terra cultivada. Nalgunha ocasión a espesura do bosque é tal que nos deixa case na escuridade. Circulamos case sempre por pistas ben coidadas, poucas están asfaltadas, pero co terreo chan e cómodo. Nesta etapa os peregrinos atoparanse abundancia de bares, tendas e lugares para repoñer víveres.

Aínda que hoxe en día crúzanse moitas aldeas, coas súas dúas ou tres rúas de casas pegadas, comézase a atopar tamén moitas casas espalladas. Esta é unha das características do rural de Galicia, sobre todo nas zonas máis próximas ás urbes e grandes vías de comunicación. Ao galego gústalle vivir rodeado das súas terras, nun lugar espazoso, nunha casa a ser posible grande.

Altérnanse as zonas sombrías entre arboledas con outras máis abertas, cruzando en varias ocasións a estrada nacional ou circulando en paralelo a ela, polo que pedimos máxima atención ao cruzala.

O Pedrouzo é un bo sitio para finalizar a penúltima etapa porque está a unha distancia asequible de Santiago (18 quilómetros) e ten bastantes prazas nos albergues.